بند سوم: مهاجرت

مهاجرت می‌تواند یک عامل مهم برای کار کودک باشد. به طور جهانی، بیشتر کودکان با خانواده های خود مهاجرت می‌کنند. در حالی که مهاجرت برای بسیاری از خانواده ها در بسیاری از بخش های جهان به عنوان یک استراتژی معمول برای بهبود وضع اقتصادی در نظر گرفته می شود و می‌تواند فرصت های جدیدی را برای خانواده ها و فرزندان شان فراهم کند، مهاجرت همچنین می‌تواند آن ها را آسیب پذیر تر سازد. هرچند، مهاجرت به خودی خود ‌به این معنا نیست که کودکان ضرورتا پایان شان با کار کودک است. کودکان مهاجران فصلی اغلب با خانواده های خود مهاجرت کرده و به طور ویژه مستعد کار کودک می‌باشند. مکان های کار فصلی در کشور مقصد- اغلب در بخش کشاورزی یا کوره های آجر پزی- از مدارس و خدمات دیگر دور هستند و حضور در مدرسه به طور فصلی ممکن است مشکل ساز باشد، ‌بنابرین‏ کودکان با والدین خود به کار مشغول می‌شوند. ^[۱۱۶]

معمولا قحطی و خشکسالی و کمبود کار در نواحی روستایی برای مثال در هند و کامبوج کل خانواده را وادار به مهاجرت در جستجوی کار می‌کند. برآورد های گسترده تعداد کودکان مهاجران فصلی را در هند به تنهایی ۴ تا ۶ میلیون گزارش کرده‌اند. برای بسیاری از خانواده های مهاجری که در بخش کشاورزی مشغول به کار می‌باشند، بازده تولید شده توسط
کودکان برای کمک به بهبود وضع اقتصادی خانواده ضروری می‌باشد. ^[۱۱۷]

اگرچه اکثر کودکان مهاجر با خانواده های خود مهاجرت می‌کنند اما تعداد قابل ملاحظه ای از آن ها به تنهایی مهاجرت می‌کنند. یک گزارش ارائه شده توسط بانک جهانی در سال ۲۰۰۸ که بر اساس اجماع نظر ۱۲ کشور مهاجر پذیر می‌باشد نشان داده است که تعداد قابل ملاحظه ای از کودکان مهاجر بدون والدین خود مهاجرت می‌کنند. همچنین، دختران بیش از پسران به تنهایی مهاجرت می‌کنند و احتمال مهاجرت یک کودک به تنهایی با بالا رفتن سن افزایش پیدا می‌کند. ^[۱۱۸]

بیشتر مهاجرت های بین‌المللی کودکان غیر قانونی و غیر مستند می‌باشد، ‌به این خاطر که مجراهای قانونی محدودی برای مهاجرت کودکان وجود دارد. این وضعیت کودکان را در معرض خطرات بیشتری هنگام ترانزیت قرار می‌دهد و منجر به وابستگی آن ها به انتقال دهندگان و در نهایت بهره کشی و سوء رفتار با آن ها می شود. یک کودک مهاجر غیر قانونی بیشتر مستعد بهره کشی در کشور مقصد می‌باشد و برای دست یابی به خدمات اجتماعی با مشکلات بیشتری مواجه خواهد بود. ^[۱۱۹]

سازمان بین‌المللی کار در مطالعه ای که در بخش کشاورزی در آفریقای جنوبی انجام داده مشاهده ‌کرده‌است که کودکان کارگران مهاجر در برخی از زمین های کشاورزی در صورتی که بخواهند با والدین خود زندگی کنند باید در کنار آن ها مشغول به کار شوند. ^[۱۲۰]

بیشتر کودکان مهاجر مخصوصا کودکان کم سن و سال تر، مهاجران داخلی در کشور های درحال توسعه هستند. در کشورهایی نظیر برزیل، چین، هند و اندونزی تعداد مهاجران داخلی بیش از مهاجران بین‌المللی می‌باشد. مطالعه ی صورت گرفته در آرژانتین، شیلی و آفریقای جنوبی نشان می‌دهد که تعداد کودکان مهاجر داخی ۱۱ برابر بیش از کودکان مهاجر بین‌المللی می‌باشد.^[۱۲۱]

همچنین در بنگلادش در میان کودکان کارگر، مهاجرت از روستا به شهر بسیار معمول می‌باشد. در حدود ۶۲٫۲ درصد این کودکان با خانواده های خود مهاجرت می‌کنند. علت اصلی مهاجرت این کودکان، مشکلات اقتصادی و کسب درآمد می‌باشد. ^[۱۲۲]

همچنین طی مطالعه انجام شده در پرو مشاهده شد که نیمی از کودکان کارگر در این کشور کودکان مهاجر می‌باشند.^[۱۲۳]

بند چهارم) فقدان یا عدم اجرای قوانین و مقررات

قوانین ضعیف در خصوص کار یا عدم وجود چنین قوانینی استفاده از نیروی کار کودک را تسهیل می‌کند. برای مثال، ۷۵ درصد مردم فقیر جهان در نواحی روستایی زندگی می‌کنند، ‌جایی که استاندارد های کار اغلب بسیار ضعیف و محدود می‌باشند و ‌جایی که بیش از ۶۰ درصد تمام انواع کار کودک یافت می شود. تعداد بسیار زیادی از کارگران روستایی با دستمزد ناچیز مجبور هستند با شرایط ضعیف کاری کنار بیایند.کمبود های کار مناسب شامل فقدان آزادی انجمن و مذاکره دسته جمعی، کم کاری، دستمزد های بسیار پایین، استانداردهای ضعیف مربوط به بهداشت و امنیت شغلی و شرایط عمومی کار، نابرابری جنسی، ساعات طولانی کار، فقدان حمایت اجتماعی، تبعیض و گفتگوی اجتماعی^[۱۲۴] ضعیف می شود. در مقایسه با آنهایی که در دیگر بخش های اقتصادی مشغول به کار می‌باشند، بسیاری از کارگران روستایی/ بخش کشاورزی تحت حمایت ناکافی توسط قانون کار ملی قرار می گیرند. ^[۱۲۵]

بند پنجم: فقدان کنترل در محیط های کاری کوچک تر

کار کودک در شرکت های بزرگتر زیاد معمول نمی باشد. در شرکت های کوچک تر و ثبت نشده، کار کودک شایع تر است. بازرسان کار به ندرت از چنین محیط های کاری نظارت می‌کنند. کار کودک می‌تواند در چنین شرایطی رشد پیدا کند ‌به این خاطر که کودکان کارگر سازمان دهی شده نیستند و به راحتی مورد بهره کشی قرار می گیرند. ^[۱۲۶]

بند ششم: فقدان مدارس کم هزینه

یکی دیگر از علل کار کودک، حضور نیافتن در مدرسه می‌باشد. هزینه فرستادن کودکان به مدرسه برای برخی از والدین بسیار زیاد است. اگر والدین نتوانند این هزینه ها را پرداخت کنند، کودکان از مدرسه دور می مانند و اغلب شروع به کار کردن می‌کنند. موانع ایجاد شده به وسیله هزینه های بالای تحصیل قابل ملاحظه می‌باشند. به طور مثال، حذف هزینه های تحصیل در مقاطع ابتدایی در کنیا در سال ۲۰۰۳ باعث گردید ۱٫۵ میلیون کودک در مدارس حضور پیدا کنند. این قضیه در تمام موارد صدق نمی کند، هرچند، حذف هزینه ها منجر به حضور برجسته تر در مدارس می شود، ‌به این خاطر که دامنه ای از موانع اقتصادی و اجتماعی دیگری وجود دارند که می‌توانند مانع از تحصیل شوند. خانواده هایی که دور از نزدیک ترین مدرسه زندگی می‌کنند همچنین با موانعی رو به رو خواهند شد، ‌به این خاطر که آن ها نمی توانند هزینه حمل و نقل فرزندان شان را مدرسه بپردازند.^[۱۲۷]

مدارس دو نقش مهم را در تاثیر گذاری بر کار کودک ایفا می‌کنند. اول اینکه، آن ها در نظارت و کنترل منع کار کودک مؤثر هستند و به راحتی می‌توانند حضور مؤثر و پیوسته کودکان را در مدرسه کنترل کنند. دوم اینکه؛ فراهم کردن وعده های غذایی رایگان در مدارس یک استراتژی کلیدی برای کاهش کار کودک می‌باشد. ناهار های رایگان باعث می‌شوند هزینه های اضافی برای والدینی که تمایل به ادامه تحصیل کودکان شان دارند، کاهش پیدا کنند. ^[۱۲۸]

بند هفتم: معیارها و نگرش های اجتماعی